Çaresizce yığıldım bir köşeye,
Gelip geçenler hiç beni görmedi.
Döndüm sokaktaki atıl şişeye,
Kimse halin nedir diye sormadı.

Empatiyi dolamışlar diline,
Kapılmışlar maddiyatın seline,
Kadir Mevla’m düşürmesin eline,
Halimizi hiç iyiye yormadı.

Herkes kendi âleminde yaşıyor,
Kanayan yarayı daha kaşıyor,
Sözde bütün güçlükleri aşıyor,
Bir kez verdiği sözünde durmadı.

Hısım akrabadan haberi olmaz,
Bu dünya fanidir kimseye kalmaz,
Ölümlü hayattan hiçbir ders almaz,
Daha kimse muradına ermedi.

Dertli, böyle yaşananı görünce,
Düşündü kendince, inceden ince,
Belki yol gösterir yaşlıya, gence,
Söyledi de hiç ipe un sermedi.

ERDEMLİ-19 Nisan 2016 Salı
Cafer AKSAY