1
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
584
Okunma
ağır insan nefesleri akıyor üzerimden.
bedenini uyumsatmayan eylemlerden beri kalıp
eylemine söz düşürmeyen bedenimle yarışıyorum,
tüm gün..
fakat sonra dalıyorum.
özlemlerim tali yollardan bendini aşıyor.
tutamıyorum ki..
aynı gün
hem de üst üste
aynı nedenleri anlatıyor olsam da soranlara
o zaman yansıyor gölgesi
ağrı dağımın,
dilimden aşağıya inanmadığım sözcükler için..
sonra,
spor adımlarla bastığım kaldırımlara
sert kuş kafaları dökülüyor
ve
çaresiz görüyorum bir çiçekçiyi akşam olunca.
gövdeler poşetlere huzuru ve neşeyi doldurup dik yokuşlarını koşunca
anlıyorum,
kuluçkalanmış
adını koymadığım bilmeceyi?
heyhat..
yalnız sen,
halden üç mısra al usta;
ruh sentezine banıp
Arap çorbasıyla kaşıkla..
5.0
100% (2)
Cevap Yaz