ISLAK SOKAKLAR…

Bu zamanlar ıslak sokakların zamanıdır,
Aşkın son çırpınışlarıdır, bu hüzünlü mevsim…
Sor beni sonbahar yağmurlarına, rüzgârlara,
Hangi sağanakta özgür olmuş, bu garip gönlüm…

Koşa koşa gidiyor, ömrümüz sona doğru,
Ebediyen şu dünya da kalan biri var mı?
Hiç kimseler bilmez, kimselerin hikâyesini,
Acı tek kişilik bir sofradır, yiyerek doyan var mı?

Aslın da aşka bulanmış biçare ben varım,
Gönlümün aciz sevişleri, seyyahlığındandır…
İyi ki Rabbim bize asla umudunu kesme diyor,
Ama bazen bir anlık gaflet, ömrü mahvediyor…

Koşa koşa gidiyor, ömrümüz sona doğru,
Ebediyen şu dünya da kalan biri var mı?
Hiç kimseler bilmez, kimselerin hikâyesini,
Acı tek kişilik bir sofradır, yiyerek doyan var mı?

Bırakıp gittikten sonra, özledim desen ne olur,
Bir gün uğrarsan sol göğsümün altındaki kente,
Buralar hep benimdi diyeceksin, hüzünle karışık,
Mayanda iyilik varsa, ıslak zamanlara gitmek düşer…

Koşa koşa gidiyor, ömrümüz sona doğru,
Ebediyen şu dünya da kalan biri var mı?
Hiç kimseler bilmez, kimselerin hikâyesini,
Acı tek kişilik bir sofradır, yiyerek doyan var mı?

19 Eylül 2014
Hüseyin Abdülkadir Tuna
T u n a c a n