Mesnetsiz..

her yangından
bir yakınma artakalıyor

mesnetsiz suskunlukların ucundan
bir âh devriliyor
sabahın boşluğuna

ki
her bozgun
kıyamet kadar kahırlı
her yanılgı
bir öngörüye dayalı
aşk..
işte en hecesiz
en ünsüz çığlığıyla
bağırıp
taş sarısına kesiyor
diviti ve hokkayı..

..


İn-cin..


sandıkta buzul gibi
aydan kopma heceler
rezil bir yalan şimdi
sabahlar ve geceler

incinenler incinsin
çünkü artık içimde
sen bir insin
bir cinsin..

..


Yağmazsan yağma..


yağmura küskünüm
gözlerime uğramaz

ıslandım oysa
onun sarayında
yetiştiğim kadar
şemsiye bilmezdim
yine de bilmem

annelerin
kuşatıcı kokularını
sağanak halinde
koynuma dolduran
yağmura..
bu yüzden
çok küskünüm..

..


Gidiş..

er geç varılacak
yarından çok daha önce
mısralarla keşfettiğimiz
o uzak ülkeye
demirden pastan
kömürden ve pustan
bir yolculuk sonunda
elbet gidilecek
gidilecek olana
tenden ruhtan
sözden anlamdan
öteye

..


Nemsiz..

yeşermez elimde
nemsiz hiçbir sayıltı
kurumuş bir çınar cesedi
serçenin yurdu kalbim
ben büyük dalaşlardan
Zer inadıyla
çıkmasını bilirim

derim kızıl
kıpkızıl
gözlerim kısık
kıpkısık

kayalara yonttuğum sancılarım
ve yedeğimde
bir aşk ölüsü
ölümsüz bilinirdi
şarkılarda oysa

beyaz konuldu diye adı
dünyanın en kirlisinin
beyazım
bembeyazım
derim derinden sızlar
aklım ucundan

yaprağı severim
ve fakat
ağacı daha çok
deniz olmadan
balık olsa ne olur
olmasa ne
yemedim yemem de

sefilim
sersefilim
açım bîilaç
bir mısraya muhtacım
ama
yeşermez elimden
nemsiz hiç bir sayıltı

..



22 Şubat 2008

Şükrü Özmen