Dudaklarımın arasında iki heceydi söyleyemediklerim
Acı bir matemdi dile getiremediklerim
Öylece boğazıma düğümlendin kaldın
Düşüncelerimden hiç çıkmayan destandın belki
Çıkansa ya ruhumdu bedenimden
Ya da gitmek bilmeyen günahlarla dolu aşkındı,benden
Ben hiç cesaret edemedim söylemeye,sense hiç sormadın
Yoruldum demiyorum,yıkıldım
Ne gönül kalem sağlam kaldı,ne de sarsılmaz dediğim gururum
Sadece seni severken vuruldu o kocaman umudum
"Yüreğim" dediğim senden "O" diye bahsediyorum artık
Ve hiç bir acıya denk düşmüyor bu kahrolası ayrılık
Oysa,oysa birazcık cesaret verseydi bakışların
Neler,neler dökülecekti ilmek ilmek ömrümden
Şimdi gidişin gibi engel olamadığım gözyaşlarım var
Kapanması için kimbilir kaç dua süreceğim
Ama asla kar etmeyecek yaralarım
Keşkelerin ardına sığınacağım,neyseleri asla kullanmayacağım uykusuz yarınlarım
Yanlış peronda karanlık bir şehre giden o trenin yolcusuyum artık
Parçalanmış yarınlardan oluşmuş kocaman bir "sen" kolleksiyonum var ellerimde
Gidiyorum...
Evet,seni sevmekten ölüyorum...
Öldükçe daha çok yazıyorum...
Yazdıkça daha çok bitiyorum...
Kahrolası geçmek bilmez zamanlar içinde,miş’li geçmiş zaman şarkıları besteliyorum sana,
Her zaman ki gibi yüreğim yüreğinden tutamıyor
"Belki" dememek için tüm anlamsızlıklarını kabullendim
Ve ağlamayacağıma dair kendime söz verdim...
Dudaklarımı kanatırcasına ısırsam da sözümü tutuyorum,
Hakkımı sana fazlasıyla helal ediyorum...
Sakın yanlış anlama,affettiğimden değil,
Hesap günü mahşerde karşılaşırsak
Dayanamam...Ağlarım...Biliyorum...Can Çalışkan 31/03/2014