Yoksun ya çok uzak bana bahar
İçimde esen delice rüzgar
Şimdi her mevsim yokluğunda sonbahar
Gittin ya veda etmeden
Beni bırak
Anılara bile hoşça kal demeden
Gidişinle
Yüreğim döndü ölü deniz mezarlığına
Ardından baka kaldım
Sonra haber uçurdum peşin sıra
Onlar da dönmediler senin gibi geriye…

Oysa ne çok severim seni
Düşlerimi boyamıştım beyaza
Şimdi onlar da kap kara
Yüreğim gibi
Acıyı soluyorum görmediğim gözlerinde
Bilmiyorum kaç hüzün yapışacak
Alıp veremediğim nefes aralarına
Göz pınarlarım kurudu
Ağlamak istesem de ağlayamıyorum…

Bir “hoşça kal”
Hoşça kal demedin ya
Ardına bile bakmadan giderken
Bilmiyorum nasıl tarif ederim
Gömleğimin yakasında ki kirpas yetmezmiş gibi
Senden kalan bir tutam hüzün de
Yapıştı yakama
Ağlamak istiyorum
Gözyaşlarım aksın yanaklarımdan
Dolsun gamzelerime
Bir tas alır belki temizlerim
Yakamda ki hüznü diyorum
Her şeye ağlayan ben
Hüzün taht kurmuş yüreğimin ortasına
Ağlamak istesem de ağlayamıyorum…

Alışkındım
Sesini duymasam da
Sokağımdan geçerken
Gülümseyerek el sallamana!
Selamsız sabahsız geçtiğin
Yazdan kalma her günde
Başımda kar boran fırtına!
Şimdi sensizlik bir yanda
Hüzün diğer yanda
İçime çekip boşluğa üflediğim
Sigaramın dumanı gibi
Uçup gidiyor zaman.
Bak yine çöktü içime efkar
Yüreğimde senden kalan bir tutam hüzün
Ağlamak istesem de ağlayamıyorum…

Hayatı ilmek ilmek dokumuştum
İlmeği kaçtı sen giderken
Meğer hayat beni kandırmış,
Hüzün bırakmıyor ki hiç yakamı
Çok yoruldum!
Bir parmak bal sürmüştü dudaklarıma
Şimdi düş ile dua arası geçen vakitteyim
Yokluğunda hazan mevsimindeyim
Son düzlüğe çıktım, son nefesim
Senin de ağzın tat görmesin ey hayat!

Gözlerim hüzün bulutlarıyla dolu
Beynimde şimşekler çakıyor
Gözyaşlarım asi bir nehir olup
Akmıyor yanaklarımdan
İçime çektiğim her şey hazan mevsimi
Artık coşmuyor sevda dediğimde yüreğim
Heybemde ki anıları düşündükçe
Ağlamak istesem de ağlayamıyorum…


Mustafa KARAAHMETOĞLU
06.04.2016

Resim : Nuri CAN