0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1718
Okunma
Bakma güldüğüme, bilirsin insan mecbur kalıyor bazen bazı şeylere. Kimse duymasın diye yastıklara kapanıp küçük bir çocuk gibi ağladığım gecelerde, başımı senin dizlerine koyup ağlamak istemiştim ben halbuki. Yalnızlık bir Allah’a mahsustu, sanki bir de senin beni unuttuğun bana. Elimden yere düşen bardak misali tuz buz olmuş bir kırıklık bu bendeki. Dışarı çıkmak istercesine göğsüme vurup duran, canımı yakan bir yumruk var içimde. Öyle böyle değil, tut kalbimden ciğerime kadar içim ağrıyor işte.
Tekrar şansın olmayacak ama, olursa da bil ki istemiyorum,
zahmet edip beni bir daha sakın doğurma anne ..
-Leytun Kaplan-
5.0
100% (1)
