2
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
652
Okunma
Güneş patladığında ateşten koptu dünya.
Soğudu yavaş yavaş; toprak, su, kan oluştu.
Yörüngesi üstünde dönen bir toptu dünya;
“Ol” dedi yüce Tanrı, milyarca can oluştu.
Milyar asırlık ömür, her ömür başka evrim;
Nice devasa cüsse zamanla yok oldular.
İnsanlıkla başladı uygarlık denen devrim;
Yeşil doluydu dünya, dumanla yok oldular.
Anlaşılmaz öyle bir sırdı ki insanoğlu;
İki bin yıllık takvim geride bırakıldı.
Zapt edilmez bir yola girdi ki insanoğlu;
Rant uğruna ormanlar baştanbaşa yakıldı.
Önceleri yeşilin arasındaydı beton;
Şimdi beton içinde görünmez oldu yeşil.
İnsanoğlu elinde parçalandı proton;
Lakin nefessiz dünya, gün be gün soldu yeşil.
Vurdumduymaz olmuşuz artı ise bakiye…
Coşari der, dünyanın içine edeceğim.
Beni affet çocuğum, sana gelecek diye;
Ağaçsız taştan dünya bırakıp gideceğim.
İbrahim COŞAR
5.0
100% (2)
Cevap Yaz