İşte Aşk bu;
Girdimi tam girer yüreğine,
O giripte yer edinirse yüreğinde;
Mutsuzluklar,dertler,sıkıntılar,üzüntüler,
Artık bir bir terk eder seni......



Yüreğin cıvıl cıvıl olur,kalbin bir başka atar...
İçinden aşıksın sen oğlum diyerek ,
Kendi kendine sevinç çığlıkları atarsın,
Gözünün bebeği bile bir başka güler,
Hayat sana bambaşka geliyordur artık,
Yaşadığının farkına varırsın,
Yaşamın tadını alırsın.....



Amma velakin ;
Sevda ya bu,
Şamarını yedin mi de
Nerden geldiğini şaşırırsın bir anda.......




Yani gitti mi de tam gider ,
Giderken de,
Kırar kalbini,
Koyar ayaklarının dibine,
Ne olduğunu anlamadan,
İki büklüm kalırsın karşısında.............



Ve artık yüreğin savaş alanıdır......
Her yeri talan olmuş,
Her yeri kan revana dönmüş,
Nihayetinde yüreğin tekrardan,
Acıların,dertlerin, mesken tuttuğu bir viraneye dönmüştür,
Ve artık onsuzlukla,onun anılarıyla başbaşasındır,
Çık çıkabilirsen işin içinden...........

Bırak artık yaşamayı,
Nefes alacak takatin bile kalmaz,
Yavaş yavaş öldüğünün farkına varırsın,
Yaşamaktan zerre kadar zevk almazsın......


İşte aşkta bukalemun gibi bir şeydir.
İnsanın dünyasının rengini bir anda değiştirir.
İnsan aşkı bulunca başka renge,
Aşkını kaybedince başka bir renge bürünür.
Yani aşıksan hayat sana toz pembedir.
Sevdiğinden ayrıldıysan hayat sana kapkaradır....