Dokunma ey hayat bunca kahrına dayanan sonbahar kuşuna
Gün oldu tuz döktün, sirke döktün , acımadın garibin gözyaşına
Duman çöker, kar yağar yaşam miadının ufuktaki taşına
Ne ağlatmaya, ne güldürmeye uğraşma artık boşu boşuna

Sonbahar kuşlarının yürekleri ezgin, kanatları yorgun
Mazisi isimsiz gazi, ne kırgınlığı var, ne kimseye dargın
Dediği; bilgeliği veren insana ne mektep ne maariftir
Halden bilen, gönül dilinden anlayan anca bilge ariftir
Nadan olandan, beklemek ise, acı çekmektir boşu boşuna
Dokunma ey hayat denen gül, gel dikenini batırma, acıtma
Merhamet dilenmiyor senden, sevgin yeter sonbahar kuşuna

Ey hayat gülüm, mevsim sonbahar, hazan aylardan kasım
Akacak olursa, yakacakken yüreğinden damlayan gözyaşın
Biliyorum, birazcık üzüntüyle diyecekler sana, sağ olsun başın
Ama bilmeyecekler; tuzlu mudur, tuzsuz mu... ekmeğin aşın!..

Mustafa (muster )