Durup dururken
Dizlerimde avutup uyuturken
Senden öte söylencelerle kendimi
Sen geliyorsun aklıma
Sallayarak elini kolunu külhânvârî
Soytarı bir ıssızlık dövüyor sokakları
Koca bir kalabalığı taşlıyor fahişe tenhalar
Sen geliyorsun aklıma
Herkes gidiyor




Sus artık
Uyandırma
Konuşturma
Bağırtma
Bilmez bellediğin diliminin
En edeb(i)siz Bilgisi’ni




Nâhâk yere
Salmışsan içerime Cehennemî korları

Yakmışsan yüreğimi pâre pâre

Habersiz koymuşsan

Bîçâre bırakmışsan elim kolum bağlı

Ağlatmışsan
Yüzüm gözüm
Elim kolum salya sümük

Hâk katında dâvâcıyım senden bilesin
Müştekiyim
Hesabımız kesilene
Cehennemin en dibine dek




Kırdım
Nefesimle çizdiğim resimlerini
Yıllandıran aynalarımı
Kan kesiği ellerimle doldurdum damarlarıma
Yüzüme saplanan cam kırıklarını
Ki
Usulca basıp parmak uçlarına
Ilık ılık bir sen yürüyordu
Bedenimin canı çekilmiş kılcallarına
Katlederek yuvarlarının alını, akını
Bilirdim
En son sana gülümsemişti
Dudakları aynalarımın




Firkâtin bâhrında yıkanmış
Vuslâtın bağrında ağrımışsa sevdâm
Bu vakitten sonra
Bana
Yâr olsan ne yazar
Yâd olsan
Ne