Eşek bile bir defada öğrenirmiş ,
aynı çukura ikinci kez düşmemeyi .
Aptalca aynı çukura düşüp düşüp ,
her şeyin düzeleceğini beklemek,
bizlere has bir şeymiş meğersem
Daha çok Canımız yanmalıymış öğrenmek için

Öğrendikçe anlarız
Ciğeri beş para ermezlere
Altın taslar içinde bir ömür harcadığımızı,
boynumuz bükük bin pişman ,sabretmenin
büyülü tedavisine sığındığımız da anlarız,
kayıp etiğimiz zamanın telafisi olmadığını.
Yaşamak lazımmış anlamak için

Aşk acısına katlanmayı
yürek yangınlarını söndürmeyi
yaşadıkça öğreniriz
Yaşamamış insan nereden bilsin ki
Aşkı ,
Sevdayı
Beş kıta’yı
Havaya
Suya ,
Toprağa düşen cemreyi.

Ve yaşadıkça şekillenir hayat önümüzde
manasızlıklar mana kazanır bazen bizde
İçimizde bir umut elimizde bir demet çiçek ,
Hala O ağacın altında bekleriz
Gündüzler geceleri
Aylar mevsimleri
Mevsimler yılları kovalar
Yar Ha geldi ha gelecek derken
karlar yağı verir saçlarımıza
Ağaca kazıdığımız isimlerimiz birer birer silinir
Ağaç bile anlamıştır gidenin asla dönmeyeceğini
Biz ise bir ömür harcarız anlamak için

ömür sermayemizi fütursuzca bitirdikçe anlarız
Aslında mezarlıkların da birer mermer bahçesi olduğunu
Ve giden ruhların meçhullüğü-nü
Bizden baki kalan bir hoş seda’ymış deriz
Yaşadığımız aşkı kaar sayarak seviniriz
Yaşamın mutluluğa endeksli olduğunu anlarız bir gün...
Ali Esmeray