Ey gönlüm saklarsan kendini
Kim görür bilir beni
Yansımazsan sözüme hareketlerime gülüşüme
Duruşumu sözümü sırrımı kim çözer benim
Varlığımı perdeleme göster
Hakikati göreyim güleyim, güldüreyim hakikat olayım
Sil gönlümdeki kirleri evvela
Yansıt kelimeyi tevhit gönlümde
Onunda ilk sözü başlar “la “ ile
Vermezsen gönlünü bir cananın gönlüne
Açmazsan kapısını ben sırrını nasıl bilirim
Uçur beni cananımın aşk yurduna
Aşk yurdu bana olsun mesken
Yağmur gibi dökülmesin cananın gözyaşları
Nurdan kapını aç cennetin rüzgar esintilerini estir
Aşarsam enginleri düzleri
Göremez isem güzellikleri önümü
Frenlemezsen göstermezsen ben ne dururum ne bilirim
Yürüyerek benimle gelen sensin
Bendeki beni yansıtan sensin
Derya deniz olsam taşsam
İçindeki deryayı gösteren sensin
İki dünya içinde iki dünya olan
İki dünyada birliği seçtiren gösteren
Nefis şeytan ateşini söndüren
Göster nur yüzünü matem yaşanmasın
Bizler âdemiz nurdan, sersem değiliz
Seninle gülelim her dem hüsrana koşulmasın
Cennetin esen ılık rüzgârını hisseden hissettiren
Cennet kapılarını gülüşü ile açtıran sensin
Sensiz dil dilsiz
Senin adını koymuş gönül
Sensiz konuşmayan bu dil bu bedeni neylesin
Apaçık ortada ol nede gizlen ol aşikâr
Sağ olanlara sağ sensin
Ölüp gidenlerin ardında iyi konuşturan sensin
Yerin altında hala yaşar cansız beden seninle
Cenneti kapısında beklersin bizi
Bizi gülümsetirsen bir ömür boyu
Dünya ahiretimiz olur cennet
Eğer gülümsetmezsen ekşi surat eylersen
Yoksa cehenneme gider seninle insanlığın soyu
Dünya seninle mezarda seninle ne güzellikler var
Gel görün aşkın muştusu görünsün
Al bu canı aşkın doruğuna cananla uçur
Ey gönlüm saklarsan kendini
Kim görür bilir beni
Yansımazsan sözüme hareketlerime gülüşüme
Duruşumu sözümü sırrımı kim çözer benim
Mehmet Aluç-Kul Mehmet-