biliyorum
beyninin ve yüreğinin
bir yerlerinde olduğumu
ve biliyorum her aklına geldiğimde
hoyratça kovulduğumu.

her gün beni yutkunursun
bir efkar olurum boğazında
lav gibi dökülürüm gözlerinden
ölüme koşan son yolcu olursun,
güler ağlarsın bazı bazı
düşünmekten yorulursun
ama bir yerlerindeyim,şu an bile
ben sebebim
kış gibi yaşarsın tüm yazları.

her baktığın yerde titreşirim
bir kıyım olursun o an
bir anımsama sonrası
düşünceli yüzümde
hüzün sıcağında pişerim

gece çökünce ağlarsın
içindeki yokluğuma bakarsın
sigara ya da kahve içerken
yüreğine bir feryat bağlarsın.

sen şöyle bir şey yap
son kez düşün beni bugün
üşümeden düşün
şiirlerimi de okuma
sessizliğimi de,
hele hele yalnızlığıma hiç dokunma
iç kahveni,sigaranı
şerefsizlerin içine git iç rakını
ve son bir hınçla
çıkar içindeki beni
sigara yak yine
ve götür o doğduğun köyün
sarp kayalıklarından at aşağı
sızlar diye düşünme
benim her yanım acıdan yapılıdır
gözlerim kaygı
yüreğim dağların asaletinden yapılıdır
uçurumlar tanır beni
basar bağrına
sen kulak vermesen de çığlıklarıma
sigara yak giderken
aldırma hıçkırıklarıma.

Zeki Nurçin