Mogadişunun berduş sokaklarında
Hayalen geziyorum
Her yön inci tanesi
Avuçlar pamuk,
yürekler merhametin mimine muhtaç
Tenler Güneş’ten kavruk
Sezilmiyor renklerinden yalnız
Yüz yıllık çilelerinin uzaklardan sezilmediği gibi
Ama inciler revnak
İnciler güleç
Aydınlık yağmurunda sırılsıklam inciler
Ve coşkun
Mogadişunun Sema’larında rakseden al bayrak

Adın Hıdır
Aydınlığı cebinde taşıyan yiğit
Bilirim yılmazsın karanlıkla güreşten
Cehaleti yıkacak bileğin vardır
Işığın eksik kalmaz güneşten
Kara kıtanın kara gecelerinde seccadene sürülen
Tuzlu gözyaşların
Üç bavul dünyalığın
Bir yarin iki çiçeğin vardır
Yolun açık olsun Hıdır

Can dostun ,komşunun bağında açan lale
Sen ne vakit , incilere sevdalandın böyle
Ellerin ,insanlık yetimlerinin başlarını okşarken
Hangi esfel kıydı ellerinde açan güle söyle
Ya da sus, bak susuyor çok kimse
Başımız önde
Affet lütfen Kemale

Mogadişunun caddelerinde geziyorum hala
gözlerim yaş
kalbim kin
İncilere takılıyor gözlerim lakin
İnciler de ağlıyorlar sessiz ve yavaş
Elleri titrek , gözlerde telaş
Dillerde faillere telin
Ve bir şiir

Lütfen gitmeyin..
Güneş gitsin ,siz gitmeyin