Paramparça olmuş bu gönlümüz
Kapkaranlık görünmüyor önümüz
Ne tarafa döneceğiz kaybolmuş yönümüz
Oturup ağlasan faydasız
Bu gönlü söküp atsan imkânsız
Dilde çıkan sözler doğru değil ahlaksız

Çare karşımızda dururken yok sayarız
Hak adalet dersen onu edepsizce kovarız
Kadir kıymet bilmek dersen ondan hiç anlamayız
Oturup ağlasan faydasız
Bu gönlü söküp atsan imkânsız
Dilde çıkan sözler doğru değil manasız

Şimdi ben ne söylesem bilirim laf değil
Doğru söz karşısında ey gönül sen eğil
Sen doğru sözün tasdik kapısın ey gönül iyi bil
Sen bilmezsen ey gönül ne yapsın bu dil
Oturup ağlasan faydasız
Bu gönlü söküp atsan imkânsız
Dilde çıkan sözler doğru değil hayâsız

Vefasızlık değerse gönül ile yanaktaki gamzeye
Güzel söz aranır mı hiç inceden inceye
Yolumuz şaşırmışız gideriz biz nereden nereye
İnsanlık satılmış eyvah bir akçeye
Oturup ağlasan faydasız
Bu gönlü söküp atsan imkânsız
Dilde çıkan sözler doğru değil dermansız

Bu halimize gönlümüz bilinmez nasıl alıştı
Aramıza böylesi vicdansızlık nasıl izin veril de karıştı
Aramızda nefret sesleri güzellikleri yıktı da yarıştı
İnsanlar bunca dert ile yıkılırken nasıl oldu bakıştı
Bu gönlü söküp atsan imkânsız
Dilde çıkan sözler doğru değil imansız

Kul Mehmet’im güzel söz Gönül’e olur sıhhat
Bu halimizi nasıl anlatırız nasıl olur ederiz izahat
Kime söylesen gönlümüz hiç almaz bir nasihat
Güzel söz yoksa gönül ile dilde halimiz yaman eyvah
Bu gönlü söküp atsan imkânsız
Dilde çıkan sözler doğru değil devasız
Mehmet Aluç-Kul Mehmet-