Sizin kahverengi gözler üzerine
Hayaller kurduğunuz oldu mu
Tün şarkıların sustuğu bir anda
Dahada artan tutkunluğunuz
Kahverengi gözlere bağlanmış umudunuz
Ve sizi çok sevdiğini söyleyen biri
Hayatınızda oldu mu
Mutluluğunuzun son doruğunda,
Toz pembe hayaller içinde yüzerken
Birden acıların en şiddetli siyle sarsılıp
Dünyanızın karardığı oldu mu hiç
Kurduğunuz mutlu dünyanızın yıkıldığı an
Gözyaşlarınız süzülüp göz pınarlarından
Korkup geriye bakmadan
Koşarak kaçtığınız oldu mu
Arayıp ta bulamadığınız
Çocukluğunuzun mutlu dünyasına
Dönmek istemez misiniz
Bırakın aksınlar doya doya
Saklamayın gözyaşlarınızı
Akıtın zehrinizi rahatlarsınız
Mutluluğunuzun son bulduğu yalnızlığınıza
Kahır ettiğiniz oldu mu hiç
Kanayan yaralarınız sarılma
Elleriniz tutulmaz
Yüzünüze bakılmaz oldu mu hiç
Her akşam yamaçta batan güneşe bakıp
Rüzgarların uğultusunu dinlerken
Sevdiğinizi hatırladığınız olu mu hiç
Resmine bakıp bakıp ta ağladığınız oldu mu
Ve sizin kahverengi gözler üzerine
Yıkılan hayalleriniz oldu mu





Fatma Ayten Özgü