Yudumladığım zehrin en gönüllü ölüsüyüm;
Senden sonra ve belki de zan altında kaldığım.
Gök kubbenin en kıdemli neferiyim,
Görünmezliğin çizelgesine düşmüşken yolum
Ve düşmüşken aşka, hem de bir başıma.

Münafık bir gölgenin iz sürdüğü dirayetsizliğimle
Sınandığım en asılsız hükmüyüm,
Varsıl bir aşka riayet eden, sen adı altında
Riyakâr bir çizgide,
Dolduruşa gelmişken aşk meleği
Ve israfı hatta ifşası
Tümden gelen bir coşkuyu yok sayan
Hak maliklerine bir redifle yaptığım şu göndermede,
Asılsız bir kelamdan sızan nefretin,
Tarafınca çarptırıldığım en asil cümleyim belki de:
Ayyuka çıkan bir yalnızlığın neferinde
Ve münafık imlerin indinde.

Şimdi diyeceksin aslında demelisin de:
Ne olduğu umurumda olmasa da
Beklediğim o restten arda kalan
En yalancı bakış ardında ezilmişliğin
Ve engin sureti evrenin.

Bir sureyim, bir nota belki de
Hafriyat yüklü bir işkence;
Acılarımla büyürken, damıtıldığım
Şu peyzajda yükümlü olduğum
Ve belli ki, bilmediklerimi maruz görmeyen
Bir gölgenin esaretinde.