zehirli sarmaşık nefes
içime çektikçe sarıyor hücrelerimi
çürüyorum



"gel" diyen yok, bekleyen de
bir vuslat var hissediyorum
koşmak gelmiyor içimden
bir ileri iki geri adımlarım
say ki ateşte yürüyorum




bağlamanın tellerine vuruyor dertli el
uzaklardan geliyor ağıt gibi sözler
kara toprak ak oluyordur belki kim bilir
gömülen cesette kalıyor gözler
yağmurlar yağıyor sicim gibi
çamurdan saçlar örüyorum




ne çok uzak bu diyar ne çok yakın
bembeyaz libas son bayramlığım
ne babamın harçlğı
ne anamın elime kınası
tek sermayem
dilimde bir tövbe
kaç kez bozulduğu unutulan
bir de alnımda secde izi
zoraki de olsa




bu kaçıncı ayrılık
bu kaçıncı etin tırnaktan sökülüşü
hüzünlü yüreğine aldırmadan
hüzünlü yüreğime aldırmadan




dünyada
dünyadan
saklanıp
ölmeden
ölüyorum




bir çukur beklediğim
son sığınak
kefen kadar ak
gece kadar karanlık







frezya