Soğuk bir kış ayıydı.
Gecenin kuytu karanlığında
Taşlı bir sokağın
Loş ışığında belirmişti yüzün.
Kötü bir rüyanın
Ortasındaydın sanki.
Geceye en masum tavrını
Koyuyordu sükûnetin.
Buz tutmuş kaldırımın
Kenarında oturmuş,
Vicdan denen yaratığın
Pençesinde kıvranıyordun.


Gözlerinde nemli bir hüzün tadı vardı.
Yüzünde kömür izi,
Ayağında ıslak bir papuç.
Üzerindeki kazak,
Zavallı halinin büyük göstergesiydi.
Yalnızlığa bürünen aciz bedenin
Tir tir titriyordu.
Büzüşmüştün,
Çaresizdin,
Kimsesizdin.
Nefesinden çıkan buğu
Geceye hüsranın
En diri halini bırakıyordu.
Karanlık bir hayatın
Ve sonu gelmeyecek acılarla dolu yolun
En başındaydın daha.


Yorgun yüreğindeki
Kırgınlık her halinden belliydi.
Çaresizlik kelepçe gibi
Kollarına takılmıştı.
Masum yüzündüki ifade
Hayatın acımasızlığını
Bir kez daha anımsatmıştı.
Ürkek bakışların
Korkunun seviyesini
Had safhaya eriştiriyordu.
Minicik parmakların
Soğuktan kıpırdamıyordu artık.
Nar kırmızı yanaklarındaki gamzeler
İsyan dağıtıyordu çevreye.


Küçücük bedenin
Hiç birini hak etmiyordu.
Bu saate,
Sütünü içmiş
Sıcacık yatağında uyuyor olmalıydın.
Annen uyandırmalıydı öperek.
Güneş üzerine keyifle doğmalıydı.
Kahvaltıdan sonra
Tertemiz bir elbiseyle
Elinde çantan okula koşmalıydın.
Geleceğin karanlığında
Giderek kaybolmamalıydın çocuk.
Vatana ve millete
Hayırlı bir evlat olman gerekirken
İtilmiştin çirkinliklerin kucağına.
Belki de büyüdükçe,
Kötülük ateşi yanacakdı
Minicik yüreğinde.


Dalmıştın,
Ve üşütüyordu hava.
Yoldaşın olmuştu
Kucağındaki köpek yavrusu.
Oda senin gibi kimsesizdi çünkü.
Sıkıca sarıldığın kirli poşet
Yarın için karnını doyuracağın
Yemeğindi belli ki.
Birazdan kalkıp gidecektin.
Hangi çöp bidonunda
Rıskını arayacaktın?
Sığınıcağın liman
Neresiydi kim bilir.


Sen çocuk,
Örnek olmak varken
Gelecek nesillere
Ne yazık ki
Acımasız hayatın kollarına atılan
Ve adına da kader denilen
Bir komplonun içindeydin.
Heyhat!
Daha nice acılar bekliyordu seni.
Kim bilir,
Kaç karanlık gecede
Kaç hüsrana daha gebeydin.

Murat Gökçe Karsî
26.03.2016