Neymiş ki senin çektiğin
Boşa bu yaygara
Şiirlere kadar yalanınız
Koparılan yaprak
Soğutulan çay
Kahvelere sızanımız
Toprağımız halen kurak
Kaç kereye mahsustu bu ah bu vay
Aklımızda yazı terk ettiğin
Serçelere bir ara
Az mı umut fısıldadınız


Hani baharda vaad ettiğin
Ya uçup giden hazanımız
İki nefeslik sigara
Şükür ya saçını okşayarak
Bir kezmiş kokusunu getirdiğin
Hangi eylülünmüş bir kolay
Sevinci kursağındayken bu kelebeğin

Ayazdan gecemize hep nara
Kaldı mı ki hiç zamanımız
Ömür dediğin kaç durak
Yanaşa dururken gara
Denize olsun delireceğin
Sen otur yolun sonu say
Kaynar elbette kazanımız
İçimiz çürük zor ayakta durmak
Aramızda kalsın bu olay
Ne çabuk bu adamı harcadınız
Her esintide dillendireceğin
Sabır mı bıraktınız düşerken dara
Ya doğruysa bir dağa ezberlettiğin

Dalımız kırıkken dünya mı saray
Koca ağaçsın bir başına çıplak
Tutmuş senin küseceğin
Mezarımız kap kara
Üstümüze bekçi bir dolunay
Tek kuşlarsa duacımız
Vardır senin de söyleyeceğin
Hazır çalınmışken eski bir plak
Haydi, biraz öteye kay
Yüreğimizdeyken bu yara
Yağmuru kenara bırak
Hani yok mu o yalnızlık ektiğin

Dr.süreyya burak önder