bak dağıldık buz gibi meçhullerde,
abartısız sevmeliymiş meğer severken...
sen bana, ben sana , zulümler ederken;
adaletin gücü göz ardı edilmezmiş
yoktu yedekte bir kalbimiz;
kıymetini bilmeliymiş.

düşünmeliymiş, aşkı kuşatmaya alırken
titremeliymiş ,etrafını tellerle çevirirken
tıkayıp ağzını bir tek kelime söz ettirmezken
yalanla gerçeği karıştırıp günahına girerken ;
suçlar kabul edilmeliymiş.

tutunca öpmeliymiş , parlak alnından
yeni doğmuş bir bebek gibi koklamalıymış,
ismini okumalıymış, tekrarla kulağına
aç açıkta bırakmadan onu sarmalıymış,
cıvıl cıvıl büyümesini seyretmeliymiş.

ah derdimin dermanı ruhumun eşi ,
aramızdaki köprüleri yıkan kimdi ki ?
ya kimdi akıtan sebepsiz kanlı yaşlarımızı ?
hep hayra yormalıymış korkulu rüyaları,
şerre yordukça ; işte sonu böyle olurmuş.

Nuran KARACA17:36 25.03.2016