Ben sensiz de boynumu bükerim
Kimsesiz sümbüller gibi
Katarım hatıraları tütünümün arasına
Yaprak yaprak harmanlarım her saat
Karanlık değil midir ayrılık
Tutarım ucundan geceleri
Ardın sıra söker
Kör kuyulara atarım umutlarımı
Düşünme, boş ver...
Bak gözlerini topladım mazimden
Hüznünü kirpiklerinden sildim
Damlalara yasakladığım gözlerine
İnanmazsın belki
Hasret renkli gül yaprakları dizdim.
Dumanlar sana benzese de kıvrım kıvrım
Varlığın köz olur sigaramın ucunda
Ben uçlarında eririm
Sensiz yaşadığım her gece
Bil ki sensiz de çıldırırım.
Biliyor musun
Süründürdüğümüz bütün güzellikleri
Bırakmak gelmedi içimden
İstemedim ardımdan baksın
Yüreğime koydum her birini defalarca okşayıp
Al renkli saten denizlerde saldım
Kimse almasın diye.
Ardına bakma sakın
Sakın üzülme
Ben bulurum hatıraların en beyazını
Pembeler katarım uçlarına
Kendi çöllerimde yağmursuz şimşek olur
Kendi çöllerime çakarım
Yüzünü hapsettiğim aynalarla hasbıhal eder
Belki ağlarım
Belki,
Belki, koyarım karşıma dağınık saçlarını
Dokunmam, öylesine bakarım.
Üzülme sen hüzün gözlüm
Varsın közlensin alevler
Her gece alırım makası
Yeni bir kefen biçer
Sabah diktiğim fidanlara inadına her batışında güneşin
Kızıl renkli mezarlar kazarım.
Uyanırım gecenin bir yarısında
Yüreğimde tutuşturduğun ateşleri alır
Sönen bütün mumları
Yeniden yakarım .
Çekinme
Gülümsemelerini sıkıştır dişlerinin arasına
Kapa güzelim dudaklarını
Artık öpmek de istemezsin bilirim
Kaparsın gözlerini
Yüzüme de bakmazsın
Yaktığın ateşi bilirim tekrar yakmazsın
Yakamazsın.
Bir simidi paylaşamadık seninle
Martıları da güldüremedik
Biz bu hasreti
Nedense bir türlü öldüremedik
Ellerimizin sıcaklığı bir vapur haykırışını duymadı
Bu baş göğsüne yaslanarak
Bir gece bile uyumadı

Dilerim çoğu sendedir hâlâ gülümsemelerin
Göremesem de
Hep onlarla kalırsın
Hayallerin gerçekleşir
Hep mutlu olursun.


Turgut Uzdu