bir damladan; ulaştık bir bedene
anne karnında; ruh üflendi bizlere
MEVLA’nın takdiriyle...

doğmadan yazıldı kaderimiz
sorgusuz sualsiz dünyada; kendince hallerimiz
beşeriz; günah işler ALLAH’tan af dileriz...

topraktan; geldik
tohumduk; fidan olduk
yaprak olup; yeşillendik
tomurcuktuk; çiçek olduk
olgunlaştık meyveye dönüştük
düştük sarardık solduk; ve çürüdük...

zengin olsak; ne çare
para pul; engel olmaz ölüme
çırılçıplak gelmedik mi dünyaya
hemen zirveye koştuk mu; kalkabildik mi ayağa...

ne olduk demeyelim
para, pulla, kaf dağına çıkıpta
kibrimizi büyütmeyelim; kendimizi birşey sanıpda...
insan doğmak; dinli, dinsiz, her kula nasipte
insan kalabilmektir esas gaye...

ömür dediğin dalda kuruyan yaprak
sararıp solacak bir gün; sonu olacak toprak
ölen bedenindir
ölmez; sonu yok ruhun...
mahşerde ölümsüzlük; ruhun yeni bedeni
imanımız; ve insan yanımız kadar
Cennet veya Cehennem; hepimizin gidecek son yeri...




25 MART 14:42 2016
M E L E K