Selamlar ; sizi üzdüm istemeden...
"Ana gibi yar olmaz"
Bilirim ki annesizlik de zordur...
Anneler sahip çıkar çocuklarına
Onlar kanatsız bir melektir...


Kaç yıl geçti hatırlamıyorum
Bir kedi takıldı peşime durmadan,
Miyavlıyordu... ısrarla...


Hayır olsun dedim...
Benden bir şey istiyor kesinlikle
Çok aç olmalı ...
Pastanenin tam önündeydim
Bir poğaça aldım...
Önüne bıraktım... yesin diye...
O, poğaçayı aldı ağzına koşmaya başladı...


Bende peşinden gittim .... ne yapacak bakalım
Gördüğüm manzara gözlerimi yaşarttı ...
Üç tane yavrusu vardı...
Hepsini onlara yedirdi...
Kendisi tek bir lokma yemedi...
Hayvanlar, bile ana olmasın...
İşte böyle....


Annesiz kalan insanlar;
Eşlerine ve çocuklarına sıkı sıkıya sarılır...
Ne kadar üzülse de yokluğuna onlar ona iyi gelir...


Çoğunu kaybeden anneler, sarılmazlar kimseye ...
Sarılınca birisine ona ihanet etmiş gibi sayar kendini...
Bazıları çekilir bir köşeye... ölümü bekler... sessizce
İstediğimiz zaman ölemez ki insan nefesimiz sayılıdır...



Çevremde öyle çok var ki...
Ben hepsiyle tek tek konuşuyorum,
Onları, anlamaya çalışıyorum
Yürek deşen acılarını
Tanımasam da mecburen...


"Hüzünler paylaşıldıkça azalır, sevinçler çoğalır"...


Sabır etmek boynumuza takılmış en büyük halka


Aslı Gül