Avare zamanların yorgunluğu ve
Bölük pörçük hatıralar ile yaşarken
Dikenler gülden habersiz,
Güller dikenden habersiz iken
Hep sen vardın...

İnci tanem koydum adını dizi dizi
Bütün boşluklarını sen doldurdun ömrümün
Söylenmedik sözler yerine hep sen vardın yanımda
Henüz sevda güllerim tomurcukken
Hep sen vardın...

Bu kalbimin inlemeleri sana doğru yükselirken
Dudaklarımdan dökülen hecelerde,
Kulaklarımda yankılanan bütün seslerde
Hep sen vardın...

Hep sen vardın,
Baharımda, yazımda , kışımda...
Günyüzü görmemiş hayallerimde...
Kimsesiz duygularımda...
Hep sen vardın...

Semalara baktım hep sen vardın,
Görülmemiş rüyalarımda,
Duyduğum bütün sözlerde,
Dökülen damla damla yağmurlarda
Hep sen vardın...

Bütün bülbüllerin nağmelerinde
Hep sen vardın
Rüzgarlar hep seni fısıldarken
Yalnız kaldığım tenha gecelerde
Hep sen vardın...

Hep sen vardın,
Henüz toprağa düşmemiş gözyaşlarımda
Yaralı ceylanın ürkek gözlerinde
Sevda sevda , alev alev
Yanıp tutuşan kalbimde
Hep sen vardın...

Hep sen vardın
Papatyaların taçlarında
Yağmurlardan sonra buram buram tüten topraklarda
Hep sen vardın...
Hayatımda, sevincimde, kederimde
Gelmişimde, geçmişimde
Hep sen vardın...

Hepsen vardın
Dilimden dökülen ağır aksak türkülerimde,
Okuduğum notalarda
Yazdığım bütün şiirlerde, bestelerde,
Hep sen vardın...

Leyla henüz dillere destan olmamışken
Hep sen vardın,
Mecnun çöllere düşmemişken,
Hayatımın kışında, baharında
Bestesiz aşk nağmeleri söyleyen kalbimde
Hep sen vardın...
Hep sen vardın...
Hep sen olacaksın


Metin BOZKUŞ