Geldi demir yığını, kustu öfkelerini,
Ne mermi nede ölüm, korkutmaz Mehmet’imi,
Yürekte ki o iman, her şeyi yere serdi,
Son kale Çanakkale, geçilmedi geçilmez,
Siz gibi gâvurların, bizlere gücü yetmez.

Yedi düvel geldiler, bunlar hasta dediler,
Aslan olunca asker, düşmanı titrettiler,
Benim güzel ülkemi, korkudan terk ettiler,
Vatan namus gibidir, çiğnenmedi çiğnenmez,
Siz gibi gâvurların, bu işe çapı yetmez.

İngiliz ve Fransız, yanlarında Anzaklar,
Siz gibi ahmakları, sadece ölüm paklar,
Benim yiğit dedemin, üstünde gülle patlar,
Ecel yıldırmaz bizi, şehitler asla ölmez,
Siz gibi gâvurların, savaşa topu yetmez.

Mevzu vatan olunca, kaldırırız dünyayı,
İşte bunun örneği, Koca Seyit Onbaşı,
Size yeter de artar, anaların göz yaşı,
Bizim için nişandır, kanlarımız silinmez,
Siz gibi gâvurların, imana gönlü yetmez.

Şaşırdın tabi bize, mezarlardan çıkınca,
Yürek ağıza geldi, erim süngü takınca,
Sizin melun öfkeniz, kendinizi yakınca,
Kaçın gidin buradan, ateş su ile sönmez,
Siz gibi gâvurların, bizlere gücü yetmez.

Doğru düzgün yemek yok, her gün üzüm hoşafı,
Yabana atma sakın, söylediğim bu lafı,
Asla yerde kalır mı, yetim bebenin ahı,
Sen hücuma devam et, bizde Mehmetler bitmez,
Siz gibi gâvurların, bu işe çapı yetmez.

Patladıkça o toplar, yer gök ayrı zelzele,
Havada el kol bacak, her yanımız velvele,
Başlarımız secdede, kadın erkek el ele,
Burası Çanakkale, geçilmedi geçilmez,
Siz gibi gâvurların, bizlere topu yetmez.