RAPSODİ

Şehrin kalabalık yalnızlığı
üşüyen kaldırım taşları
arşın arşın izlerken beni
madem çığlık atacak kadar sensizim
öyleyse terket bu şehri

hadi git
mıhlanmış gibi durma Karanfilde,
Konur’da da gezinmesin silüetin
duyma yüreğimde sen diye tınlayan rapsodiyi
küfretme içimdeki senli notalara

hadi git
yakar Ankara’nın ayazları narin tenini
kanarya tenin
acıtır yüreğimi

hadi git
boş bırak yüreğimi
hamiline yazılmış aşkı
bırak Kızılay’da sokak müzisyenlerine
bilirsin Yüksel rapsodisini
olur da birgün görürsem
oturur bir bankta dinlerim seni

hadi git
son tren kalkmak üzere Yenişehir’den
Güven’de dolmuşlar
Sıhhiyede otobüs seni beklemesin
başın omuzuna düşmeden
dik dur
İstersen haykır “seni seviyorum" diye
kimseler duymasın
kıskanmasınlar böylesi bir sevgiyi hadi git

hadi git
bilirim beklerler seni
Selanik’te olduğumuzu bilmesin kimse
neredeydin diye soran olursa
Yüksel’deydik
“O” nunla birlikte
ikimizi de perişan eden rapsodiler dinledik

ve "O" beni terketti
ben ise,
rapsodili bir yaşamda notadan düştüm

Efkan ÖTGÜN