4
Yorum
3
Beğeni
4,0
Puan
1244
Okunma
Sokakta kimseler yok.
Ve yağmur yağıyordu.
Köpeklerde sinmiş,
Duvar çıkıntılarının altına.
Hiç seslerini çıkarmıyorlardı.
Tir tir titremek,
Gözlerini yağmurdan kaçırmak,
Onlarla beraberdi.
Oysa ne kadar da,
Güzel yağıyordu yağmur.
Yorgunluğum ve yalnızlığım,
Böyle hissettiriyordu belkide.
Yağmur !
O sokağı, hapsetmişti sanki.
Her gün kalabalıktan !
Adım atmaya korktuğum o sokak,
Bugün, bugün !
Oyuncağı olmayan bir çocuktu adeta.
Ve arnavut kaldırımları,
Onlarda sevmemişti yağmuru.
Hemen içine çekiyorlardı çünkü.
Yalnızlığım,
O yağmurda yürümeye aşıkken.
Herkes, her şey,
Kaçıyordu, korkuyordu, içine hapsediyordu onu.
5.0
50% (1)
3.0
50% (1)
Cevap Yaz