Sessizliğin sesime ses vermeyen bir duvar
Bir yanın uzak durur bir yanın bana çarpar
Ne gel diyor ne de git, ikilem içinde yar
Bir yanın eyvallah der diğer yanın göz kırpar

Martı çığlıklarını öpen hırçın dalgalar
Gölgesi kuma düşmüş yorgun gözleri yalar
Sırdaşım Karadeniz beni sözle oyalar,
Gönlümü, tellerinden nağme düşen saz kırpar

Belki devası aşkı hatalarla yok ettim
Belki de bu çileyi, bu hasreti hak ettim
Hayat denen defteri yaprak yaprak tükettim
Şiirler sığdırdığım kitaplardan cüz kırpar

Umutlar gecelere yığılır öbek öbek
Her umutla çığlığa boğulur narin bebek
Yarım kaldı tavana çizdiğim her kelebek
Yaz baharı yitirdim bana gözü güz kırpar

Coşari hasret kaldı sevdiğinin sesine
Kuşlar bile şaşırdı geri dönmemesine
Selam götürün dedim karların ülkesine
Turnalar gönderdiğim mektuplardan söz kırpar

İbrahim COŞAR