Hiçbir suretin aklımda yok
Sanki gölgeler bir bulut
Ve kaçışlar gelir aklıma
Bir tat veren duygu yok

Hani beklerdik bazen
Geriye dönüşler nedense nadiren
Fark belli kıymet değersiz
Uçar kuşlar dalından tesadüfen

Hiç görmeyen gönüller gördüm
Ve insanlığıma geri döndüm
Kara gecelere umut bağlarken
Ben simsiyah aydınlıklara gömüldüm

Fısılda kulağıma mutluluk nerede
Gülüşlerim acılarla beraber şimdilerde
Kim anlayacak yada kim ağlatacak
Hayalleri anlayıp kim bizimle ağlayacak

Dağları dizelere getirdim güldüler
Heceleri aşık ettim kördüler
Tüm sesleri kısık sefiller
Bu romanı nereden bilecekler

Koşup güneşi tutmak isterim
İstediklerim olmazsa direneceğim
Düşmanları ait olduğu yere
Kendi inlerine bir gün terk edeceğim

Sormayın maziler değmez anlatmaya
Gelecek elimde değil artık anlasana
Yaşadım gerektiği gibi bu masalda
İyi uykular tüm uyuyan krallara

Kelime benzetmesine benzemiş her sözünüz
Aynı triple aynı kafaya mahkumsunuz
Unutma unutulacak kadar çocuksunuz
Sözlerime esir olacak kadar suçlusunuz

Yazık ettim kendime düşman göremedim
Azimli bir cesarete denk gelemedim
Her fırsatta suçladım kendi nefsimi
Şeytanlaşmış insanlara karşı
Bir türlü suskunluğumu gideremedim...