Sivrialan köyünden Sivas ilinden
Aşık Veysel gelip geçti dediler..
Bal akıyor idi sanki dilinden
Ne bal ne şerbet içti dediler..

Birliğe çağırdı ayrım yapmadı
Hâk tan hakikatten asla sapmadı
İnsanlıktan tabiattan kopmadı
Gönüllere sevgi saçtı dediler..

Dünyayı görürdü gönül gözüyle
Karıncayı incitmedi sözüyle
Çaldı da söyledi kırık sazıyla
Aşıklara çığır açtı dediler..

Sazını götürüp duvara astı
Sanmayın insana dünyaya küstü
Sadık yâri onu bağrına bastı
Dünyadan ebedi göçtü dediler..

İnsanlık uğruna göz yaşı döktü
Aşıklar babası o bir büyüktü
Her daim toprağa gönlü dönüktü
Yar diye toprağı seçti dediler..

Zaralı Turan ım dost baba Veysel
Tanısaydım keşke ben seni evvel
Dost biliyor seni hep yedi düvel
Silinmez tarihe geçti dediler

....................................................

RUHUN ŞAD OLSUN BÜYÜK AŞIK DOST BABA VEYSEL

25 Ekim 1894’te Sivas’ın Şarkışla ilçesi Sivrialan köyünde dünyaya geldi. 21 Mart 1973’te yine Sivrialan’da yaşamını yitirdi. Çocukken çiçek hastalığı yüzünden bir gözünü, daha sonra bir kaza sonucu diğer gözünü kaybetti. Saz çalmayı öğrendi. Yunus Emre, Pir Sultan Abdal, Karacaoğlan, Emrah, Dadaloğlu gibi halk ozanlarından etkilenerek türkü yorumu ve sazda ustalaştı. İki kez evlendi. 7 çocuğu oldu. Anadolu’yu kent kent dolaşıp şiirlerini sazıyla seslendirdi. Köy Enstitüleri’nde saz ve halk türküleri dersleri verdi. Ölüm nedeni akciğer kanseri. En güzel şiirlerinden bazılarını ölümünden hemen önce yazdı. Şimdi Şarkışla’da her yıl adına bir şenlik yapılır. Türkçesi yalındır. Dili ustalıkla kullanır. Tekniği gösterişsiz ve nerdeyse kusursuzdur. Yaşama sevinciyle hüzün, iyimserlikle umutsuzluk şiirlerinde iç içedir. Doğa, toplumsal olaylar, din ve siyasete ince eleştiriler yönelttiği şiirleri de var. Şiirleri, Deyişler (1944), Sazımdan Sesler (1950), Dostlar Beni Hatırlasın (1970) isimi kitaplarında toplandı. Ölümünden sonra Bütün Şiirleri (1984) adıyla eserleri tekrar yayınlandı.