Çok beğendim şiirinizi. Yüreğinize, kaleminize, dilinize sağlık. Hele son kısım...

YÜREĞİNİ NEREYE KOYDUN?

Yüreğini nereye koydun,
Gelirken bombacı?
Sana kim öğretti kini?
Hangi izbede boğdun,
İnsanlık ümidini?
Yaşatmak varken,
Gülü dalında...
Çoğaltmak varken,
Gülümseyen yüzü,
Tanrısal ışığında...
Bu nasıl bir savruluş,
Nefretin karanlığına?
Bu nasıl bir tükeniş,
Ağır ve sancılı?..

Ateşler içinde sayıklarken,
Yatağında;
Hiç mi titretmedi içini,
Saçını okşayan el,
Yüzüne üflenen dua?..
Bu kadar mı değersizdi,
Annenin ve babanın,
Gizli bir gururla,
Çocuk gözlerinde kurduğu dünya?
Bu kadar mı önemsizdi,
“Büyüyünce ne olacaksın? ”
Diye sormalar onca?
Demez miydin hiç,
“Doktor olacağım,
Polis olacağım,
Öğretmen olacağım, amca!”

Saklambaç, körebe, kuka...
Komşu çocukları, seni
Oyunlarına katmaz mıydı, yoksa?
Hiç mi sevda çekmedin gizli gizli?
Hiç mi gönül düşürmedin,
Mahalleden bir kıza?

Yüreğini nereye koydun,
Gelirken bombacı?..

Abdurrahman GÜNAY (Abdurrahman Günay)
.......................................... Saygı ve Selamlar...