Gece, zülüflerine takarken gümüş pulları karanfil diye
Bendeniz sana yine
Hangi sıfatı bohçalayıp
Sahra gözlerimde Yusufçuk kuşunun kanadında bıraktım


kanat/tıkça t/utanabildiğim dilimin ucundaki duayla
toprak dillenir, gökyüzünün eteklerinde
Ölümün sessiz ıslığı kopar İstiklâl caddesinde.
Gögsünde zulalanmış sözcükler iki büklüm yüreğimin nemini siler.
Ve
Sen ;
Şarap kokulu k’adın.
Memleketim kadar acılardan boşan
Düş Cumhuriyetine.

Tuzlu sularım ki ;
Yüzünde ıslanan yağmurdur.


Yoz bir karanlık giyinir, Kız kulesi
Kapısız günahların riyakarlığında.

Bozguna uğramış bir sevdanın birikmiş mutluluklarını asmalı Taksim’e.
Sırat köprüsünden geçmişliğimizle.


Huzurun koynunda uzanmak boylu boyunca
İsmail’in kor bıçağında kalan yalnızlığımla
Küsûf namazında sıcak nefesin
Gözlerine adak edilmiş bir kurbanlıktır, coğrafyam.
K’okunla gelen tüm şiirlerde öksüz kalmak
Zenci kölelerinin esirliğinde her harfi öldürüp
Şems’le doğmak sana yeniden .


Satır satır adımlamak seni
Akrep ve yelkovanın devşirmeliğinde.


Y/anı peşinde birikmiş yangınlarda Haydar Paşa.
Kırık dökük aynaların telli tuvaklı haliyle değ/irmenden korkma..
Kefaret öznedir yüklemi sen olan k’adın.


gordion / gül özkan
19/03/2016