anılar yolculuğuna çıkınca,
yanlış kalplerde ; ne çileler doldurduğumu anladım.
olmazları olur etmeye; ne çok çabalamışım...
çoraklaşmış topraklarda güller yetişmezdi
didinerek buharlanmışım
yağmurlar yağdırmışım...

meğer nasılda yormuşum yüreğimi ,
sevgi adına iğne atsan düşmezdi katı yüreklere
kollarım hep havada kalmış...
sonrada ;
seyre dalmışım ekmeklerine yağ sürdüğüm acıları,
şaşkınlıklarım kendime getirememiş beni
yine de hadi demişim ayaklarıma,
gönül fermanının halinden anla
beni diz üstü yerde bırakma...

ve koşmuşum öfkeli ayaklarımın peşinden,
bu sefer dur durak bilmemiş ayaklarım
sürüklemiş bizi kalbimle
beni zorladığınız meçhulü gelin görün diyerek ...

gitmişiz ,görmüşüz, kan ter içinde
zor atmışız kendimizi köşelere...

ve bugün yine yıldızlar parlıyor gözlerimizde,
yaralı gönül kuşu iyileşti
bir kaç mevsim dinlenmeden sonra
söz dinlemez kırdı yine kafesini.

ey hayat !
eger bir deryaysa yüreğim ,
her acı damlana yoktur eyvallahim
onları en derinimde kaybederim;
bu sonsuz yarışta ben yine varım
ve başladı aşka geri sayım.

Nuran KARACA
12:03 17.03.2016