dün ipleri dışarıda idi
bu günde dışarıda
lastik yakanların
hendek kazanların ipi
göbeğini kaşıyanların elinde
istedikleri yere çekiyorlar
etek giymiş hainler
serseri kurşunlar gibi
gün oldu istanbulda
gün oldu
gelincik çiçekler gibi süslenmiş ankarada
yüreğimize zehirler ok gibi saplandılar
fırtınalar arasında ağaç dalları kırılmış
yüreğimiz üşüdü havalar soğuk
nefeslerimiz tutuldu
seslerimiz boğuk
kulağımızı çınlatan yoksul işçilerin
otobüs duraklarındaki haykırışları
kıyıya vurmuş hayatları
dokunaklı tabut başında ağıtları
cehennem ateşinden beter
yakar yüreğimizi
sönmüş ocaklardan geriye kalan kor ateşler
her zaman ateş düştüğü yeri yakmaz
yakarken yurdumun dört bir yanını
söndürmek için yangını
tükeninceye kadar dövüşeceğiz
etek giymiş itlere karşı
milletin evine kor ateşler düşmesin diye
her gün ağlayacağımıza bir gün ağlayalım diye
kahpe pusularda düşerken meydanlara
biçare insanlık
zavallı insanlık
uzaya çıkmış
çaresiz insanlık
ölmesin diye
insanlık ayıbıyla
yaşamasın diye
en önde vurulup düşenler
dişe diş
göze göz
ölümü öldürmek
zulmü durdurmak için
diyarbakır surlarında
cizreye kol kanat geren yiğitler
al bayrak olup düşerken toprağa
dimdik ayağa kalkıp
dur demeleyiz
hain çeteye
kızılayda savunmasız katledilen işçiler için
geride kalan yetimler için
satılmışlara karşı
vatanını satanlara karşı
ya şimdi ya hiç
susmak yok
korkmak hiç yok
kandilde göbeğini kaşıyan piç
kimbilir hangi militan kızın göğsünde uyuyordur
hangi militan kızı eroin verip soyuyordur
uzaktan kumandası putinde olanlar
aldıkları kaç canla gurur duyuyorlardır
kimbilir ülkemde
kaç fransız var kaç ermeni
kızılayda yapılan soykırıma ne demeli
insanlık ya bu ayıbıyla ölmeli
ya bu ayıba hep beraber dur demeli

14/03/2016 kızılay /AN-KARA