Seni mahsun görünce kırıldı elim kolum
Bu ne uğursuzluktur ey benim  anadolum


Yetim kalan çocuklar geldi sana dayandı
Gözlerini açanlar cennetinde uyandı


Gidiyorum  mevlaya hak Muhammeddir yolum 
Sil şehla gözlerini ağlama anadolum 


Silkelenmezsen eğer kaç yıl daha uyurdun 
Sen elleri böğründe ne yetimler doyurdun 


İslamın askeridir taşıdığın bu millet
Bağrına bastıkların yakandaki tek illet 


Ben şair yüreğimle başlayayım sözüme 
Asumanda yangın var alev vurdu yüzüme 


Sözüm Londra Paris’de domuzu yiyenlere 
Şaşırdım çakallara efsane diyenlere 


Me-yus sanmayın onun beynini yıkamışlar 
Sağ kulağı açık sol kulağı tıkamışlar 


Kaynatmışlar aklını İdil Cizre ve Sur’da 
Attığın kurşun kime bir düşün hele durda 


Ayağı kırılırsa üstüne düşer tavan 
Çan sesine duyunca ezan mı geldi yavan 


Afak’ın zeminine düşmüş kızıl bir ateş 
O ateş değilmi ki üstümüzde ki güneş 


O güneş batar iken gülümser tepelerden 
Rüzgar toprağı kaşır emir var ötelerden 


Sıkar toprak suyunu fışkırtacaktır  teni 
Öyle bir gün gelsede seyretsen artık beni 


Uyandırdılar beni kopacaktır velvele 
Karışmadan yer ve gök baksak artık evvele 


Göklerden dua indi kalkacak artık yatan 
Yatan ecdadın senin Allah’tan bari utan 


Meşru olan hakların sanmaki senden ayrı 
İnanmışsın batıla akıllı olsan gayrı 


Birlik olmazsak eğer yıkarlar arşımızı
Türk kürt laz hep beraber çalalım marşımızı 



HARUN YILDIRIM.


13/03/2016