Sen varsın..ben varım..sen varsın..onlar var...Siz varsınız..Biz yokuz..
Hic bir zaman bir bütünün parçası olamadık.benim yarım kalmıs cümlemerimi tamamlayacak çabanda cesaretinde yoktu..zamansızlık sorunumuz vardı;senin bana zamanın yoktu,bende hep durdururdum zihnimde tüm saatleri..zaman akmazdı...anılar mı?ufak tefek sıyrıklar gibi..biz senle kanayan bir yara bile olamadik.biz senle çoçuk olup Agustos’un kavuran sıcağında Amed küçelerinde bilyede oynayamadık..Biz senle şarap icip sarhos olup türkülerde söylemedik..siyaset konuşamadık..ya biz senle tartısamadik bile..sen bana hiç şiir yazmadin mesela...sahi seninle ikimizi anlatan bir ezgimiz varmiydi?Biz seninle Hz.Süleyman’a gidip duada etmedik..surlar’ın üzerinden Güneş’e de bakmadik..biz hic illegal bir eylemde yasadışi sloganlarda atmadık senle..insan kani emen o panzerlerin üzerinede yürümedik ellerimizi yumruk yapip...biz senle eli yüzü kir icinde yoksul bir kürt çoçunu hayallerinden öpmedik..biz saatlerce umarsızca yürumedik..biz Dağkapı’da ciğer de yemedik....sabahin 6 sında "dadli"diye bağiran cocuktan halka tatlida...biz senle Bağlar sokaklarında kaybolamadık..On gözlüden kırklardagı’na bakamadık.Amed’i saran surlar gibi saramadik birbirimizi...aslinda biz hic olmamisiz..sen varsin..o var...onlar var..siz varsiniz....
Boşver! Biz yokuzki...