mevsimlerden kış, kar kızmışçasına yağarken.
seni bulmak maksadıyla, dışarı çıkıyorum.
etraf eksiksiz ,rüzgar hırıltısıyla sallanan dallar.
her şey yerli yerinde bir seni eksik görüyorum.

gözlerimdeki yaşlar boşalırken hüznüne.
kirpiklerim buz tutuyor. bir türlü silemiyorum.
yanlızlık böyle bir şey olmalı diyorum kendime.
sana ihtiyaç duyarken, bir türlü bulamıyorum.

derken;
gözlerim birden o, beyaz karlarda seni görüyor.
görüntün çiziliyor yerlere düşenmiş beyazlıklarda.
saçların bu sefer aşağıya doğru taranmış.
sakalların bir karış ,yüzün fazlasıyla kırışmış.

çok şaşırdım. ne oldu da bu hallere düştün?
neden eskisi gibi bakamıyorsun yüzüme.
yoksa bıktın mı benden ne olur söyle.
daha ne kadar bekleyeceğim seni böyle.

neyse sen değilsin galiba yine hayal görüyorum.
zaten sen hiç uğramadın seni bekleyene
kızmıyorum kızamıyorum artık sana sevdiğim.
unutma ki ben seni burada hep bekleyeceğim.