17
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1815
Okunma

Beni bir gece,
Bin bir acımasız işiyle şehrin
Yok ettiği gökyüzünü
Yüzüme dökmüş buldum...
Hüzüne dökülmüş puslu gözlerimi,
Gecenin körüne inat maviye bularken durdum..
Durdum!!!
Durdum çünkü
Beni, ben bir gecede buruşturdum!
Önce anılarımla buluşturdum.
Meğer tüm hesaplaşmalarıma parmaklık,
Paslı ses tellerimmiş...
Her acı çığlık acımı pekiştirmişte
Hikayelerim hep bir çığlıkla bitmiş
Susmanın ardından gelen!..
Ardından gittiklerimi bırak!
Ardım sıra gelenlere hep sorum
Kırıntıları bende saklılara ait sonum.
Daha çok uzun yolum.
Henüz başlarındayım oyunun
Her daim küskün hayat!
Sesimdeki söküklere yamaladım adını...
Hangi yaralara [pan]zehirsinki
Sen beni hiç bilmeyensin!
Hangi Ah ları biçensin de
Zırhıma işlermi susuşların?...
Hayat sustu!
Ve ben
Beni bir gece
Bin bir acımasız işiyle şehrin
Yok ettiği gökyüzünü
Yüzüme dökmüş buldum.
*
Hayat susmuştu!!
Ve bu sefer susuşu zırhıma işlemekteydi sanki...
Ben çığlık attıkça
Ses tellerim daha da paslanıyordu...
Ben bir gece gökyüzüne bakarken
Beni buldum.
Beni bir gece gökyüzünü yüzüme dökmüş buldum.
Hüzüne dökülmüş puslu gözlerimi
Gecenin körüne inat maviye bularken durdum...
[mate// Ocak 2008]