Hayat
İnsanı zindana tıkamaz mı?
Aşk öldürmez mi?
Yanlızlık görmeni sağlamaz mı?
Aslında hayat sigara gibidir
Çektikçe zevk alır
Üfledikçe rahatlarsın
Sevdikçe de ölürsün
Kimileri basite alır
Halbu ki her an her zaman ölürsün
Beklersin azraili beklediğin gibi
Yanlızlığa tek başına üflediğin dumanla
Anlatmaya çalışırsın
Bağırır, çığlık atarsın
Dahada hırçınlaşır
Sesizliğe kaybolursun
O gelene kadar inzivaya çekilir
Susar, sustukça anlar
Anladıkça da nefret edersin kendinden
Hatıralarıyla yaşar, akmayam kızarmış gözelerle bakarsın fotoğrafına
Yanar yüreğin susmaz
Sesini dinlersin
O güzel şarkılarını ezberler
Masumca gülümsersin
Kimseyi yanında istemez
Hep aynı tesellilerden bıkar
Ona sarılmayı, saçını koklamayı özlersin
Omzuna bakar başını ararsın
Her düşünmen de hayat, kader der geçiştirirsin
Ondan başka kimse öyle bakmasın diye saklanır
Çirkinleşmeye çalışırsın
Bir çift görünce kıskanır
Ayrılmasınlar diye dua edersin
Acısı sende dır, onda değil
İsmini duyunca kalbin durur
Hele bide masum bir çocukta aynı isim olunca
Onu daha çok seversin
Ölmek nedir anlar
Gülümsemek nedir unutursun
Daha da ciddileşir alıngınlaşırsın
Hayatın ne olduğunu anlar
Her türlü sevgiden uzaklaşırsın
Aileni, dostlarını her şeyi herkesi gidicek kadar
Veya gidicem diye seversin
O kara gözler son anımda bile manzaramı süslüyecek
Şimdi süslediği gibi...
İSMAİL DAĞ (MAT)
HAYAT