Gönül yol eyledi çeşme başını
Yürümeye kenar kıyın kalmamış
Mesken tuttu gitmez soğuk taşını
İçmeye bir avuç suyun kalmamış

Kalbime inceden sızı iniyor
Gözümdeki sevgi feri sönüyor
Uzattığım elim geri dönüyor
Sevilecek güzel huyun kalmamış

Sevda çobanıydım ah güdemedim
Bırakıp haline ben gidemedim
Üzerime geldi baş edemedim
Derdimi dökmeye kuyun kalmamış

Kırk gün kırk da gece kara bağlardın
Desem ayrılık var hemen ağlardın
Eskiden gürleyip deli çağlardın
Kurumuş nehirler çayın kalmamış

Böyle kalmaz devran,hele bir dönsün
Tutuşan kalbimin, ateşi sönsün
Bu gönül adını,ne deyip ansın
Yılların,mevsimin,ayın kalmamış.


ARİF BARAN (ARİFCE)


ŞİRİME SES OLAN KARDEŞİM ERDAL SARIGÖZ’E TEŞEKKÜRLERİM SONSUZ İYİKİ VARSIN KARDEŞİM


DOST YÜREKLERDEN İNCİLER :

Gelip geçer herşey kalamaz baki...
Elzem görünen de bugün afaki...
Her ne olursa olsun lüzum illaki...
Başkent Ankara’da dayın kalmamış... ALP ALDATMAZ

Ettiğini saysam,sayın kalmamış,
Çevirdin hepsini,oyun kalmamış
Söyleyecek hiç bir şeyin kalmamış,
Daha başka bilmem,neyin kalmamış.

Almadığın gülü,hep sakladım da,
Kokmuyor ki artık,bak kokladım da,
Kendimi deneyip,bir yokladım da,
Önünde bükülen,boyun kalmamış. ERDAL1745

Sorun hele gidin Arif ne yapmış
Doğrudan başka bir yola mı sapmış
Biçare ruhunda fırtına kopmuş
Sığınacak tek bir koy’un kalmamış.... MİRİM

yüreğime saplı kaldı hançeri
aşk diye çektirdi onca sızıyı
kaç gece ağladım yıkma diye bizi
daha dur diyecek sözü kalmamış

ellerimde kaldı soluk resmi
ne vefa bildi nede kalpte hissi
boş yere dökmüşüm onca yaşı
gönlümü alaçak kuru bir sözü kalmamış

feleğin cevri hep seven ile
bilmem ki ne bu kader bu ne çile
ah ’dedim felek ah’ yapma böyle
vefasıza kul’ olmuşuz haberimiz olmamış ..... BEREN YILMAZ

Kanatlandı yüreğim dağladın kül içinde
Oldu közden bir torba, sudan eser kalmadı
Döküldük sere serpe olduk maskara ele
Aşk kitabımda sana, tek söz bile kalmadı... Jale Keskin