bu kaçıncı gecem
hastahane koridorlarında nöbet tutar gibi
cirit atıyorum sanal girdaplarda



uykusuzluğumun vebalini
hangi uykuna yükleyeyim
hangi kırgınlığımı asayım boynuna
hatıra bir kolye gibi
canıma dolanan bu hayali yılanları
hangi gerçek yalanında öldüreyim?



diyorsun ki bana
"bir ipte iki cambaz oynamaz"
unutuyorsun
en güzel oyunları birlikte oynadığımızı
tıpkı unuttuğun gibi
kutsal çocukluk parkını
toprakla bağını
ve su’dan kadınını!



perspektifini kaybediyor b’akışımız
dümdüz bir caddede
b’akımsız bir sokak lambası artık aşkımız
canı isterse göz kırpıyor karanlığa
istemezse tüm gün ve tüm gece uykuda..



anladım
çok iyi anladım artık!
sen bensiz
ben sensiz olmalıyız
bazen bir ayrılık
bin vuslata bedeldir
bütün verdiğin cezalara tek fatura kestim!
ödemek için
bin vuslat biriktirmen gerek!



hadi git şimdi
git ki tüm gelişler benim olsun
döndüğün zaman
şu köşedeki kavşağı
anlayacaksın nasılsa!
bu yolun çıkmazlığını...








03:00/01.03.2016