3
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
1335
Okunma
suyum ıslandı
yüzüm konuşamaz oldu beni
hayatı kapattım sesime
esmer bir kadın oldu yağmur
topuklarıyla dövdü toprağı
isyan etti tüm ateşlere
kapandı kendi cehennemine
yüzün kaos
çizgiler anlatamaz seni
boynundaki papatyayla baharı çağıran kadın
boynun papatyanın cehennemidir
benim cennetim
sobanın başında
sardığım toprağın altın sabrıdır
o sert erkek hüznüdür
cıgara değil
tanrım
bunlar eski yağmurlar değil
yukarı bırakılan şeyler mi değişti
papatyaların öldüğü bir yerde
güzel kokmak ne haddime
ve şu göğsümde yanan ateş
neden yakmıyor beni
5.0
100% (5)
Cevap Yaz
