Gül ki, gamzen, gül cemâlin bir gülistân eylesin.
Bir tebessüm et ki cânım, Mâh şiirler söylesin.
Mâvi tüldedir ferâcen, mâh-itâbın nurudur
Ol ziyâdan huzmesin sen, nûr-u aynım, böylesin.

Bak, firâkın yaktı cânım, bil ki gönlüm âh-ü zâr
Şimdi senden hâtırâdır her nigâhın, her nazar.
Gül feminden bûseler var, bende senden bergüzâr,
İltifât etmezse cânan, neylesin cân, neylesin?

fâ-i-lâ-tün / fâ-i-lâ-tün / fâ-i-lâ-tün / fâ-i-lün

Ünal Beşkese

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::..
Meali:

Gül ki, gamzelerin, gül yüzünü gül bahçesine çevirsin,
Öyle bir gülümse ki, Ay, sana şiirler söylesin.
Ay’ın ışığı, mavi tülden bir ferace gibi üzerinde,
O ışıktan /Ay ışığından) bir demetsin gözümün nuru, işte, böylesin.

Ayrılığın canımı yaktı, gönlüm ağlayıp sızlamakta,
Bakışların, şimdi senden kalan anılarımdır.
Gül ağzından aldığım öpücükler, yadigâr kaldı bana.
Sevgisini sunmakta hasisleşmişse sevgili, seven neylesin...

Ü.B