Öyle revnak,öyle Nazlı
Uzaktaydın ,
dokunmaya aciz kalırdım
suvarmak toprağını gözyaşımla
toz değse yaprağına,toza tavır alırdım
şarkılar söylerdin bana muhayyel ses tonunla
bunca yıldır neredeydin Açelya


Başka çiçeklere gönüllü körlük benimkisi
Gözlerim bir kez hüzzamına değdi ya
Seni dermek iştiyakıyla mecnun
Tüm hissiyatımla,
Ve sen yüzyıllar kadar suskun
Bir çınarın gölgesinde görülen rüya
Sen yol geçmez vadideydin Açelya

Bilemedim
nevruz mu çok uzaktaydı
kış mı amansız
sana çıkan yollarımın hepsi
ya heyelan ya çığ riski
göğsümde astımsız nefes gibi
hasretim antikalardan eski
nadideydin Açelya

Ve gün geldi,döşüme buket oldun Açelya
Sükunetle tanıştım,
Yarımdım,bütünlüğe kavuştum
Beyazıma safvet

Yokluğuna mersiyeler yazan ben
Varlığınla yaşamaya alıştım
Teker teker çıkarken merdivenlerden
Sen her zaman asudeydin Açelya