Keşke aklında hep o kırıcı sözler değil de, sana bir zamanlar söylediğim o içten, güzel cümleler kalsaydı…
Eğer öyle olsaydı, her şey bambaşka olurdu. Belki yeniden, tertemiz bir hikâye başlardı aramızda. Kötü anılar yerini huzura bırakır, hayatımızda sadece o güzel sözlerin yarattığı sakinlik kalırdı.

Ama insanlar genelde böyle değildir.
Beynimiz olumsuz şeyleri, güzel olanlardan çok daha güçlü hatırlar. Bilim bunu “negatif yanlılık” (negativity bias) olarak açıklar.
Yani, tehlike ya da acı gibi olumsuz duygular beynimizde daha hızlı ve kalıcı bir şekilde yer eder.
Çünkü beynimizdeki amigdala, korku ve öfke gibi sinyalleri neredeyse bir anda kaydeder.
Oysa güzel bir söz, sevgi dolu bir ifade, beynin ön kısmında bulunan prefrontal korteks tarafından daha yavaş işlenir. Bu yüzden kalıcı olması daha zordur.

Ama yine de umut vardır.
Nöroplastisite denen bir özellik sayesinde, beynimiz zamanla kendini değiştirebilir.
Yani bir sözü, bir düşünceyi ya da duyguyu ne kadar çok tekrar edersek, beynimizde o kadar güçlü hale gelir.
Her güzel söz, beynimizdeki sinir yollarını yeniden şekillendirir; dopamin ve oksitosin gibi mutluluk hormonları salgılanır.
Bu da eski yaraları onarır, kötü anıları silikleştirir.

Bazı insanlar sadece alışkanlıklarının tutsağıdır.
Eğer güzel sözleri ve iyi düşünceleri bilinçli olarak tekrar edersek, beynimiz yavaş yavaş değişir.
Ve bir gün gelir, kötülükler unutulmuş bir rüya gibi silinir gider...
Utku Can Güzel