ahkamım yoktur benim sözüm hep kendimedir niyazın aştan medetse zararın kendinedir yere düşen ay parçası kanadın derindedir uçmayı öğrenmeden yerleri yadsıMAYIN
ulu kayın ağacı sarmalar mı yaranı asmalardan öğrendim eskimiş bu yalanı sevda üstüne söz etmiş bulursan anlayanı bağrına deniz tuzu yar olur da basMAYIN
bağ bozumu gelince boyun büken üzümdür tarlalardan geçen bulut ağlamayan gözümdür sevdadan hayır gelmez bak bu sana sözümdür kendi söyler amma deyip yabanlara atMAYIN
zeynom yarım yürektir ortasında durduğun hep mi maraza çıkar oysa sevda umduğun iki göz oda değil mi muradından bulduğun düşlerini yakıp da külden evler kurMAYIN
köprüler yaptırdım kırmızı kiremitten sancakları taktırdım üstü al ham ipekten yarin yüzü derededir üşenme bak geçerken yüzünden aldım ahı başkadır meramım sanMAYIN
elinde kandan kına diyar diyar gezersin yağmurdan cayınca gök ayağınla ezersin her dem sevdalıdır O bilmek değil sezersin bildikçe tatlı deyip yar yönünden kaçMAYIN
sevdalı düz yoldan gitse kanatır ayağını gelin olup saklarsın gözünde duvağını görümlüğün nerdedir a sevdanın budağı yare gidem deyip de sıladan ıraMAYIN
sessizlik büyütür kendini gürültünün içinde sen yarin dışındasın yaran senin içinde bir türküdür ayrılık her ikiniz için de kanatır her basışta bundan bir ders alMAYIN
hasreti perçinliyor aradaki duvarlar yare yakın gelir ben yokken şu yıldızlar zeynep söyler kendi dinler duyulmuyor feryatlar memleket yakın deyip kuru selam salMAYIN
sözünden kan damlar gözlerin denizlerde iki yakası bir aradayken yarin kendi nerede sen söylersin o susar talihin yüzü yerde gün olur güneş açar bunu saadet sanMAYIN
dağ dağa kavuşmazken insan insana muhtaç kış geldi hava soğuk zeynebim kapını aç ben sana taht vermişim sen istersin başta taç kul gözü büyüdükçe gönlü doyar sanMAYIN
TUZAK
SIRAT
ÖLÜM
ŞEHİT
REYTİNG
TERÖRRRRRRRRRR.....