"bir kadın yün eğiriyor eşikte kırllangıç başında nöbet tutuyor ağaç koça bağlı çocuk yalınayak kollarını doğradı doğrayacak ölü bir karga bulutu üstüne
düşe kalka geldim buralara düşe kalka
uzakta otları yakıyorlar yalnızlık kabuğunu bırakıp gitmiş ölümü unutan bir öküz iskeleti eğilmiş kulağına taşlı tarlanın öten bir horozu yoluyor damın üstüne
çık yollara bahçeler çilli yaz kırmızı ibikli güneş mavi bir gemi resmi"
oktay RİFAT / 'buralara' adlı şiirinden bir parça..
Ataol Behramoğlu, gerçekten müthiş bir şair... sitemizde de çok değerli şairler var imgeleri güçlü olan.. ilk aklıma gelenler.H.Yazıcı,Nar-ı Çiçek, Taylan Koç, Labirent,Banu uludağ,Z.Nilgün Gökçeöz,Serdar Keskin, Cömert Yılmaz.
Aşk İki Kişiliktir / Ataol Behramoğlu....(işte imge)
Değişir yönü rüzgarın Solar ansızın yapraklar; Şaşırır yolunu denizde gemi Boşuna bir liman arar; Gülüşü bir yabancının Çalmıştır senden sevdiğini; İçinde biriken zehir Sadece kendini öldürecektir; Ölümdür yaşanan tek başına, Aşk iki kişiliktir.
Bir anı bile kalmamıştır Geceler boyu sevişmelerden; Binlerce yıl uzaklardadır Binlerce kez dokunduğun ten; Yazabileceğin şiirler Çoktan yazılıp bitmiştir; Ölümdür yaşanan tek başına, Aşk iki kişiliktir.
Avutamaz olur artık Seni, sevdiğin şarkılar; Boşanır keder zincirlerinden Sular tersin tersin akar; Bir hançer gibi çeksen de sevgini Onu ancak öldürmeye yarar: Uçarı kuşu sevdanın Alıp başını gitmiştir; Ölümdür yaşanan tek başına, Aşk iki kişiliktir.
Yitik bir ezgisin sadece, Tüketilmiş ve düşmüş gözden; Düşlerinde bir çocuk hıçkırır Gece camlara sürtünürken; Çünkü hiçbir kelebek Tek başına yaşamaz sevdasını, Severken hiç bir böcek Hiç bir kuş yalnız değildir; Ölümdür yaşanan tek başına, Aşk iki kişiliktir.
Mehtap ALTAN diye bir şairin ustaca kullandığı ama bazılarının -çoğunluk- (hepsinin değil)şiirlerine yamadığı ve yamadığı zaman da hormonlu domates ya da hıyar yiyormuş hissi veren şeylerin tümü..:)
İmge, zihinde tasarlanan, tasavvur edilen, varsayılan, hayal edilen, özlenen, duyularla algılanan, bilinçte beliren nesne ve olaylar, hayal, imaj olarak tabir edilir. İmge sanatın olmazsa olmazlarındandır. Gerek halk şiirinde, gerek divan şiirinde çokça kullanılmış, günümüz şiirinde de kullanılmaktadır. Şiiri sanat kılan içinde barındırdığı imgelerdir. Şiirde kullanılmış teşbih, telmih, istiare, mecaz, kinaye,tevriye, intak, tenasüp, hüsn'ü talil gibi sanatlar birer imgedir aslında. Her ne kadar şiirin ağırlığı imgeler yoluyla veriliyorsa da, bu ağırlığın şiirin akıcılığını engellemeden verilmesi şiiri daha güzel kılar. Şiirin anlaşılmaz bir dille yazılmış olması içerisinde yoğun imgeler barındırdığı anlamına gelmez. Yalın bir dille de bir çok imge kullanımı mümkündür. Günlük dille şiiri dilini ayırt eden, gerçeğin ifade ediliş biçimidir.
"Güzelliğin on par'etmez Bu bendeki aşk olmasa Eğlenecek yer bulamaz Gönlümdeki köşk olmasa" Âşık Veysel
Dörtlükteki on para etmek, "değerinin az olması"; "eğlenmek", oyalanmak, vakit geçirmek, teselli olmak"; köşk, "gönlün en güzel yeri, sevgilinin içinde bulunduğu yer" anlamlarında kullanılmıştır. Şiirin her okuyucuda çağrıştırdıkları farklıdır. Çünkü şiirde yan anlamlar, mecaz anlamlar vardır. Bu anlamlar, yoruma açıktır; çoğaltılabilir, genişletilebilir, abartılabilir. Şiir bunun için vardır. Tek hecede bir çok okuyucu farklı şeyler bulur. Herkese farklı hitabeder şiir. Her çağda farklı anlamlar yüklenebilir şiire. Bazen şiirin düz anlatımında verdiği mesajla, şairin içerisinde gizlediği mesaj çok farklı olabilir. Bu yüzden şiirde imgeler önemlidir.
fazlası tat tuz bırakmıyor şiirde tıpkı bir yemeğin tuzu az olursa veya çok olursa vereceği etki gibi.. herşey kararında güzel bir şiir imgelerin altında ezilirse şiirde anlam kayması ve karmaşası ortaya çıkıyor ve her satırda bulmaca çözmeye benziyor ki okuyucuyu yoruyor, aslında sıkıyor ama nedense imgelerin fazla olduğu(nerdeyse her satırda) bazı şiirler günün şiiri seçiliyor :/ eğer bir şiir sadece imge ise; halk şiirleri ve bir çok şairrimiz neden bu kadar imgelerle ağırlaştırmamış şiirlerini.. dili ne kadar ağır olursa olsun imgelerin ağırlı kadar yormuyor okuyucuyu.. imgeler pırlantı gibi olmalıdır bir şiirde nadir ve aralarda göz kırpan... her satırda parlayarak gözümüzü alınca şiir okuyası gelmiyor tabi insanın en azından beni:) bana böyle bir şiir hiç bir zaman keyif vermez