Birçok insanın ya da nesnenin bir öyküsü vardır. Ama Zlata gibilerin, dünyanın herhangi bir yerindeki "Soykırım Çocukları"nın, savaş vurgunu, travma kurbanı çocukların öyküsü hep ayrı bir yere konmalıdır. Çünkü o yaşanmışlıklar hiç yaşanılması istenmeyen, yinelenmesi hiç ama hiç özlenmeyen yaşam kesitleridir! Ve bu yaşanmışlıkları yaratan olgulara karşı olmak, onunla savaşmak; insan olmanın ön koşulu diye hem belleklere hem de dünyanın tabanına/tavanına bir daha silinmeyecek şekilde kazınmalıdır! Zlata’nın Saraybosna’sı, ülkenin genelinde olduğu gibi tam bir mozaik görünümündedir. Zlata on bir yaşına gelinceye dek bu mozaik onun için her gün bir değişik eşsiz güzellik sergileyen şaheser tablodur... Ta ki Avrupa’da; Polonya’da, Romanya’da, Yugoslavya’da "Barış Güvercini" vuruluncaya kadar! Bosna-Hersek’de barışın ölüm tarihi şubat 1992 diye kaydedilecektir... Tetik kim tarafından ne için, nasıl, hangi kışkırtıyla çekilirse çekilsin bir yerde gidip "barışı ve sevgiyi" bir seveni bir sevileni vuracaktır.